Etiketli Ilk Mantom

Havalar ısınmaya başlayacak ama ben mantomu yetiştirdim ve bir kaç haftadır giyiyorum. Aslında daha da önce bitecekti ama tam astarını dikmeye başladığımda yakasına kendi etiketimi dikme fikri oluştu. Derken etiket hazırlama araştırmaları, hazırlaması falan bir hafta sürdü. Sonra  araya başka yazılar girdi. Ben mantomu giydim ama yazısı gecikti. En azından etkinliğe yetiştim.
Model olarak Burda'nın  Ekim 2010 sayısından107 no'lu modelini seçtim. Bu da ilk dikişe başladığım zamanlarda bakıp bakıp dikmeyi hayal ettiğim rüya modellerimdendi.

Bu da benim yorumum :

Aradaki fark kemeri tabiiki. Burda kalıplarının ne kadar geniş olduğunu unutarak ve aman kısa olmasın diye bolca pay bırakarak kesince kemere kumaş kalmadı. Benimki de böyle oldu.
Dikmesi oldukça kolay bir kalıp. Şal yakayı patron üzerinde çözmek için biraz uğraştım ama dikmesi pek zor olmadı. Cepler modelde etekten 1 cm yukarıda başlıyordu ama ben sıfır yaptım çünkü 1 cm yukarıda modeli kesiyor gibi göründü gözüme.

 Astarı da sorunsuz dikildi. Ortada çevirme için bıraktığım 10 cm lik kısım dışında astarlamayı da makinede yaptım.

Veee bana iki hafta kaybettiren ama baktıkça gülümseten etiketim. En çok merak ettiğim ensemi kaşındırıp kaşındırmayacağı idi. Hayır, hiç kaşındırmıyor. Etiketin nasıl yapıldığının ayrıntılı yazısını burada yayınlamıştım.

Bu yılın mantosu da bitmiş oldu böylece. Yalnız bir sorum olacak sizlere. Orijinal modeldeki gibi kemer olmayınca beden biraz bol gibi geldi gözüme resimlerde. Ne dersiniz, bedenini biraz daraltsam daha iyi mi olur? Yoksa böyle kalsın mı?

Fikirlerinizi sabırsızlıkla bekliyorum . Herkese mutlu haftalar...

Pencereli Kazak Yaptım

Merhaba,
 Evde  kumaşlarımın olduğu yerin yanında bir de kısa işler yığını vardır. Atmaya kıyamadıklarım, ufacık birkaç dokunuşla bayıla bayıla giyeceğim eski giysiler yığını. Yorucu ya da uzun süren işlerden sonra bir kaç gün ara vereceksem ya da oturduğum yerden bir şeyler yapmak istiyorsam bu yığından bir kaç parça eksiltirim.
Geçen cuma akşamı canım sıkılıyor ama yorgunluktan pek dikiş makineme oturmak istemiyorken elime bir kazak geçti. Sanırım bir 10 yıl önceden kalma, çok kaliteli ve ünlü bir markanın ürünü, ama bir kez bile giyilmeyen hediye bir kazak. Fırfırların her yerden göründüğü ilk yıllardan kalma. Paketi ilk açtığımda trikonun dokusuna ne kadar hayran kaldıysam fırfırlarından da nefret ettiğim kazağım.
Üzerinize giydiğinizde fırfırlar göğsünüzden çıkıyor gibi oluyorlar. O yüzden öncesi fotoğrafı için bile giymeye yüreğim elvermedi.


Niyetim sadece fırfırları sökmekti. Zaten kumaş simli olunca çok harekete gerek yok diye düşündüm. Fırfırları tek tek söktüm. Ama bu oldukça zor oldu. Aynı renk iplikle ve çok sıkı br dikişle dikilmişti. Neyse alttaki fırfırları sökebildim ama en üstteki fırfır yakanın iki dikişinin arasına dikilmiş. Onu sökerken yaka tamamen açıldı. İşte böyle...

Yakayı incelediğimde makineyle ve ilmikleri birbirine geçirerek ve araya alt kısmını da katarak tuhaf ve benim asla yapamayacağım şekilde dikildiğini gördüm. O anda kendime de bayağı bir söylendim. Öyle ya her şeyi bozmanın ne alemi var ? Giymiyorsan ver birine de sevaba gir hiç olmazsa. Şimdi ne yapsam da bunu toplayamam diye. Ve yattım uyudum.

Ertesi akşam başka bir işe başlayayım derken gözüm kazaktan çıkardığım dantellere takıldı. Zaten bozdum, biraz daha uğraşayım diye düşündüm. 

Önce ilmekleri kaçmasın diye tüm söktüğüm yerleri zigzag dikişle diktim. Sonra biye diker gibi danteli üst yakaya diktim.

Sonra da kayma olmasın diye altta kalan yaka açıklığını yakaya teğelledim.

Danteli düz çevirip kazağın üzerine teğelledim. Dikiş makinesi ile dantelin alt dikişlerine denk getirmeye çalışarak zigzag dikişin en küçük boyutuyla diktim.

Son olarak arkada kalan kazağın yakasını dikkatlice kestim. Kesme payını kestiğim yere zigzag dikiş yapabilecek kadar bıraktım. Yaka ile dantelin brleşme yerinde hafif potluk oluşunca danteli yakanın 1-2 mm altına sıkıştırıp yaka lastiği üzerinden yeniden dikerek bastırdım.
Vee kazağımın pencereli hali. Gecenin birinde resmini çektiğim için yüzümü sansürledim görüntü kirliliği olmasın diye.

 Bu da öncesi ve sonrası resmi

Ben  beğendim. Herkese iyi haftalar...

Ekose Gömlek

Ekose etkinliği bitti mi bilemiyorum ama benim gömleğim yeni bitti. Gece 12'de kol düğmeleri dikildi, sabah giyilerek işe gidildi ve öğlen fotoğraflandı.
Kumaşını yazın Bandırma pazarı'ndan almıştım. Satan amca bunları eşit boylarda kesip yer sofrası bezi olarak satıyormuş ama ben görür görmez kafamda gömleği bitirdim bile ve aldım gitti. Aslında kızımı düşünerek almıştım ama baktım o pek kararsız kaldı ben de kendim için yaptım.

Kalıbım Burda'nın Nisan 2011 sayısından 106 no'lu modeli.
Aslında  elbise modeli  ama ben gömlek olarak kullandım. Burda'nın bu sayısı benim için yapılmış gibi. Derginin yarısından çoğunu diktim, kalanı da sırasını bekliyor. Bu kalıp da o günden bugüne cesaretimi toplamamı bekliyordu.
Kalıptan daha önce de şifon bir gömlek dikmiştim. Çok güzel bir kalıp. Ama bu kumaş daha kalın olunca kollar dar geldi, yarım cm kadar yanlardan açtım.
Ön penslerini çalışmadım.
İlk defa roba  diktim. Pek bir zorluğu yokmuş.
İlk defa bir seferde kol takabildim ki sökme rekorum en az 3 defa idi.
İlk defa  kuralına uygun olarak kol yırtmacı ve manşeti yaptım. You tube sağolsun. Özellikle "Sewing Guru" diye bir adamın anlattıklarından çok faydalandım.
Sonuçta beni yormayan, diker dikmez giymek istediğim bir gömleğim oldu.

Bu gömlekten neler öğrendim ?
Öncelikle Burda'da daha önce hiç dikkat etmediğim işlem sırasına uyunca işlerin çok daha kolay işlediğini
Her kalıbın her kumaşa uygulanmayacağını, bu yüzden dikiş paylarını fazlaca bırakma alışkanlığımın pek de fena bir şey olmadığını,
Kol yırtmacını (sleeve placket dedikleri şey) , kolu takmadan önce yapmak gerektiğini
Kolları bedene en son işlemde birleştirmenin en doğrusu olduğunu öğrendim.
Şimdi ne dikeceğimi düşünmekle meşgulüm. Her gün fikrim değişiyor. Bir kumaş stoğuma, bir Burda'lara bakıyorum. Bakalım piyango hangisine çıkacak.

Kol pervazım

Tüm iç dikişleri dikiş paylarını kıvırıp yeniden kapattım

İlk roba dikişim

Mutlu son